Zω στην Παλλήνη στα Μεσόγεια.
Tα τελευταία χρόνια ταξιδεύω με τα εικαστικά. Έργα μου
βρίσκονται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Χανίων – Ελαιουργείον
και έχουν παρουσιαστεί στον Τεχνοχώρο στο Γκάζι με την
Έκπληξη της artAZ, όπου τα χρήματα που έβγαιναν πήγαιναν
στους αστέγους.
Έχω ολοκληρώσει την ασπρόμαυρη ταινία Πάει ο παλιός ο χρόνος
(σενάριο, σκηνοθεσία και ερμηνεία) που βρίσκεται στην τελική της
μορφή για διανομή εντός και εκτός Ελλάδας. Δραματοποίησα
χρονογραφήματα του αείμνηστου Ρούσσου Βρανά από την
εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, παρουσιάζοντας το new ace cabaret Πώς το
’πες αυτό; στο Club 22 (σκηνοθεσία και ερμηνεία). Δημιούργησα
στην CheapArt την εγκατάσταση Έχω τα ρούχα μου, που έθετε το
ερωτηματικό «Ποιος ανακάλυψε τον χρόνο; Ο άνδρας ή η γυναίκα
μέσα από την περιοδικότητά της;». Πέρασα πολλά χρόνια ως dj
στο στέκι Μπάτμαν στον Ν. Κόσμο, παίζοντας ρεμπέτικα και λαϊκά
τραγούδια. Εργάστηκα ως design και production director στην
Asset Sponsorhip του ομίλου Bold&Οgilvy στον τομέα των
χορηγιών. Έχτισα κυριολεκτικά και μεταφορικά ως διευθυντής
παραγωγής δύο από τα πιο ενδιαφέροντα θέατρα της πόλης μας,
το Εμπρός και το Αμόρε. Βρέθηκα στην Ευρώπη (Παρίσι,
Βρυξέλλες και Λουξεμβούργο) όπου σκηνοθέτησα τα θεατρικά
έργα Η πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη και Η Φαύστα του Μποστ,
στην ελληνική γλώσσα, για τους Έλληνες μετανάστες που ζούσαν
εκεί. Η Πίνα Μπάους με τίμησε με τη χρήση κειμένων μου σε
παραστάσεις της. Έγραψα άρθρα και πήρα συνεντεύξεις για τα
περιοδικά ΚΛΙΚ, ΠΡΟΣΩΠΑ και ΜΟΤΟ. Δημιούργησα εκπομπές
στην τηλεόραση της ΕΡΤ, Τα Μεταλλαγμένα (σενάριο, σκηνοθεσία,
ερμηνεία) και στο ραδιόφωνο στο Δεύτερο Πρόγραμμα (Θα σου
πω μια ιστορία, Αναπάντεχα). Στην Τέχνη μπήκα όταν ανακάλυψα
το Θέατρο. Έτσι σπούδασα στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.
Γεννήθηκα στον Ταύρο στις 17 Σεπτεμβρίου του 1959.
Ημέρα σοφίας, πίστεως, ελπίδος και αγάπης.