Το κείμενο πραγματεύεται τον αρχαίο μύθο της Μελανίππης, που έχει στο μεγαλύτερό του μέρος χαθεί. Ελάχιστα σπαράγματα αρχαίων έργων μιλούν γι’ αυτήν. Μια φράση στον Πλάτωνα, μία στον Αριστοτέλη, κάποια αποσπάσματα από τις τραγωδίες του Ευριπίδη “Μελανίππη η Σοφή” και “Μελανίππη Δεσμώτις”, λίγες φράσεις του Διόδωρου, κάποιες άλλες του Παυσανία… Τα στοιχεία που απορρέουν από τη μελέτη των πηγών αναδεικνύουν μια γυναίκα ευφυή και μορφωμένη, με ψυχικό σθένος, που υποστηρίζει προοδευτικές για την εποχή της ιδέες. Μια γυναίκα που αντιτάχθηκε στον Δία και τιμωρήθηκε γι’ αυτό.
Η επαναγραφή του μύθου βασίζεται στα παραπάνω στοιχεία, επαναπροσδιορίζει όμως τα διακυβεύματα του αρχαίου μύθου και τα τοποθετεί στη σύγχρονη εποχή.
Το έργο κέρδισε το 1ο βραβείο στον 93ο Καλοκαιρίνειο Διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός”.