Θάλασσες πέρασα, νησιά δε βρήκα
κουρέλια άρμενα μου ‘δωσαν προίκα

Λαό με είπανε, λαό με λένε
για μένα οι άρχοντες στιγμή δεν κλαίνε

Μα θα ‘ρθει η μέρα, θα ‘ρθει ένα πρωί
πλημμύρα να γίνω, ανθρώπων βοή

στους δρόμους του κόσμου, γυμνός κεραυνός
τη χώρα μου πάλι να βγάλω στο φως.