Στα 83 του χρόνια, ο Κώστας είχε επιβιώσει από τις ομαδικές συλλήψεις των Γερμανών, τις παραστρατιωτικές ομάδες του Τσώρτσιλ, τον εμφύλιο πόλεμο και τα ελληνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους βομβαρδισμούς με ναπάλμ από τους Αμερικανούς, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των κομμουνιστικών φατριών, τη δικτατορία των συνταγματαρχών….
Πώς λοιπόν μπόρεσε να πέσει από τον έβδομο όροφο της παρισινής πολυκατοικίας, όπου περνούσε μια ήρεμη ζωή συνταξιούχου;
Ο Τεό, ο εγγονός του, αντικρούοντας τις υποθέσεις της αστυνομίας περί αυτοκτονίας ή ατυχήματος, θα ανασυνθέσει το παζλ της ταραγμένης ζωής του παππού του, μέσα από τους κλυδωνισμούς της απερίγραπτης σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Με τη συμπαράσταση του νονού του, συνταξιούχου αστυνόμου με καταγωγή από τη Βρετάνη, θα αναζητήσει κίνητρα ενός ή πολλών δολοφόνων, με τον κίνδυνο ν’ ανακαλύψει σιγά σιγά μια εκδοχή πολύ διαφορετική από τις διηγήσεις με τις οποίες τον νανούρισε ο πατέρας του, υποστηρικτής των επίσημων θέσεων, και στις οποίες εκείνος αντιτάχθηκε σθεναρά. Δεν είχε, λοιπόν, παρά να εγκαταλείψει τη ζεστή παρισινή φωλιά του, για να επιχειρήσει ένα πραγματικό ταξίδι μύησης από το Παρίσι στην Πάρο, περνώντας από την Τασκένδη και την Αθήνα, αναζητώντας τις αληθινές του ρίζες και την ταυτότητά του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Εάν τα περισσότερα πρόσωπα αυτού του μυθιστορήματος έχουν επινοηθεί για να περιβάλουν τις πράξεις και τους σκοπούς ανθρώπων που υπάρχουν ή που υπήρξαν, αντιθέτως, οι πράξεις είναι απόρροια γεγονότων επιβεβαιωμένων από μαρτυρίες που συγκέντρωσε ο συγγραφέας και από τη λογοτεχνία.